عناصری که بر عملکرد فولاد گالوانیزه تأثیر می گذارند

(1) کربن(فولاد گالوانیزه): هرچه میزان کربن بیشتر باشد، سختی فولاد بیشتر است، اما انعطاف پذیری و چقرمگی آن بدتر است

(2)(فولاد گالوانیزه)گوگرد یک ناخالصی مضر در فولاد است. فولاد با محتوای گوگرد بالا به راحتی در حین پردازش فشار در دمای بالا ترد می شود که معمولاً به آن شکنندگی حرارتی می گویند.

(3) فسفر(فولاد گالوانیزه): می تواند به طور قابل توجهی انعطاف پذیری و چقرمگی فولاد را به خصوص در دمای پایین کاهش دهد. به این پدیده شکنندگی سرد می گویند. در فولاد با کیفیت بالا، گوگرد و فسفر باید به شدت کنترل شود. از سوی دیگر، فولاد کم کربن حاوی گوگرد و فسفر بالا است که می تواند برش آن را آسان کند، که برای بهبود ماشینکاری فولاد مفید است.

(4) منگنز(فولاد گالوانیزه): می تواند استحکام فولاد را بهبود بخشد، اثرات نامطلوب گوگرد را ضعیف و از بین ببرد و سختی پذیری فولاد را بهبود بخشد. فولاد با آلیاژ بالا (فولاد با منگنز بالا) با محتوای منگنز بالا دارای مقاومت در برابر سایش و سایر خواص فیزیکی است

(5) سیلیکون(فولاد گالوانیزه); می تواند سختی فولاد را بهبود بخشد، اما انعطاف پذیری و چقرمگی کاهش می یابد. فولاد الکتریکی حاوی مقدار مشخصی سیلیکون است که می تواند خواص مغناطیسی نرم را بهبود بخشد

(6) تنگستن. می تواند سختی قرمز و استحکام حرارتی فولاد را بهبود بخشد و می تواند مقاومت به سایش فولاد را بهبود بخشد

(7) کروم؛ می تواند سختی پذیری و مقاومت در برابر سایش فولاد را بهبود بخشد و می تواند مقاومت در برابر خوردگی و مقاومت در برابر اکسیداسیون فولاد را بهبود بخشد